برای ساخت شهرها و خیابان‌ها مدت‌هاست که به حریم طبیعت دست‌درازی کرده‌ایم و با قطع درختان، خشکاندن تالاب‌ها و آبگیر‌ها فضایی را برای ایجاد سازه‌ی مورد نظر خود دست و پا کرده‌ایم. اما در نهایت با سکونت در شهری پر از سیمان و فلز و خیابان، نیاز به وجود درختان نه تنها از لحاظ روحی واجب است بلکه آلودگی هوا نیز تا حدودی با وجود فضای سبز بهبود می‌یابد. ایجاد فضای سبز شهری ملاحضات خود را دارد. چه گیاهی کجا و چگونه کاشته شود سوالیست که برای کاشت هر نوع گیاهی باید مورد توجه باشد. آیا وجود این گیاه در این نقطه خاص برای دیدن علائم راهنمایی و رانندگی مزاحمتی ایجاد نمی‌کند؟ آیا فاصله مناسب برای کشت درختان رعایت شده؟ ریشه درخت به پی ساختمان‌ها آسیب نمیزند؟ سوالاتی از این دست باید پاسخ داده شود و در زمان طراحی و اجرای پروژه مد نظر قرار گیرد.
طراحی فضای سبز
برای طراحی فضای سبز دو اصل باید رعایت شود:
1- مقیاس انسانی: در این مقیاس جسم فیزیکی معیار شناخت و درک طبیعت است زیرا زیبایی زمانی حاصل می‌شود که تناسب و همخوانی بین اشیا پیرامون و معیارها وجود داشته باشد.
2- مقیاس سرعت: وقتی سرعت حرکت بالایی داشته باشید بسیاری جزئیات و رنگ‌ها از چشم دور می‌ماند. پس زمان طراحی باید در نظر داشت که سرعت عبور وسایل نقیله از معابر چقدر است. در طراحی معابر باید در نظر داشت که سرعت حرکت وسایل نقلیه در آن چقدر است. دسته بندی خیابان‌ها بر این اساس (سرعت بالاتر از 60، بین 60 تا 50، بین 50 تا 30 و سرعت کمتر از 30 کیلومتر در ساعت). نکته دوم اصول و معیار کاشت است. مقدار نفوذ ریشه گیاهان باید مد نظر باشد، هر درخت برای رشد خود نیاز به 7 متر مربع فضا دارد که دایرهای به شعاع 1.5 متر خواهد بود.
اصول طراحی فضای سبز در معابر شهری:
1- توجه به تقاطع‌ها: تقاطع‌ها دو دسته دارند، آنهایی که با چراغ راهنمایی کنترل می‌شوند و آنهایی که چراغ در آنها تعبیه نشده. در تقاطع بدون چراغ هر کدام از معابر با توجه به عرض خیابان، شکل هندسی تقاطع و سرعت حرکت اتومبیل در آنها باید حریم مناسبی رعایت شود تا جلوی دید رانندگان را در هنگام عبور نگیرد. در تقاطع‌های چراغ دار نیز علاوه بر رعایت نکات فوق در هر نقطه از معبر باید به ارتفاع درختان و جلوگیری درخت از دیده شدن چراغ نیز توجه داشت.
2- گذرگاه‌های عابر پیاده: درختان در اطراف این گذرگاه‌ها باید به گونه‌ای باشد که جلوی دید عابران و رانندگان را نگیرد. در فاصله 6 متری از گذرگاه‌های عابرپیاده ارتفاع بوته‌ها زیر 50 سانت و شاخه درختان کمتر از 4 متر. فضای دید در طول مسیر حداقل باید 6 متر از طرفین گذرگاه باشد.
3- دوربرگردان: فاصله درختان تا منطقه کم عرض برای دور زدن با توجه به سرعت مناسب در خیابان و شکل دوربرگردان باید به گونه‌ای باشد که دید راننده را به هیچ عنوان محدود نکند و ارتفاع درختان و شاخ و برگ آنها مانع دید رانندگان نشود.
به طور کلی با توجه به آنچه گفته شد یکی از مهم‌ترین ملاحضلات در این حوزه بحث دید رانندگان و عابران پیاده است. در کنار این مسئله باید توجه داشت که فضای سبز باید به گونه‌ای باشد که توانایی زهکشی آب‌های سطحی را نیز داشته باشد تا آب‌های سطحی به درون معابر راه نیابد. اطراف شیرهای آتش‌نشانی نیز نباید درختان وجود داشته باشند تا عملکرد را هنگام حادثه مختل کنند. درختان در کنار معابر باید به گونه‌ای باشند که کنار پیاده شدن مسافر از ماشین مشکلی را برای بازکردن در ایجاد نکند. از نظر زیبایی شناسی و فواید هر کدام از گیاهان نیز بیشترین دقت و سلیقه باید اعمال شود.
منبع: دیتا سازه
برای اطلاعات جامع تر از مقاله فوق می توانید از وب سایت دیتا سازه درخواست تحقیق داشته باشید
دیدگاه ها
اولین دیدگاه برای این مقاله را بنویسید !
دیدگاه خود را وارد نمایید